Η Κοσμική Αγάπη σου κράτησε όσο κρατάνε οι σταγόνες της βροχής μέσα σε μια ολόκληρη Σαχάρα.
Ποτέ δεν ήταν αρκετή για να λυτρώσει μια διψασμένη για αγάπη ψυχή.
Την πιο ακατάλληλη στιγμή η αγάπη σου δήλωσε την παρουσία της, και την πιο ακατάλληλη χάθηκε.
Μέσα στο λαβύρινθο των λέξεων έθαψα ότι ήθελα να ξεχάσω περισσότερο, και αυτό ήταν το λάθος μου.
Η αγάπη μου για εσένα θέριεψε μέσα σε γόνιμα νοητικά εδάφη, και έγινε το Δέντρο της Ζωής που έκρυψε τον πόνο μου.
Το Πνεύμα σου στοίχειωσε το Δέντρο δωρίζοντας μια αιωνιότητα κρυμμένη σε μυστικές κρύπτες.
Κάπου, κάποτε, τα φύλλα μουρμουρίζουν την μαγεία που εσύ μου στέρησες.
Κάθε φύλλο κρύβει μια μικρή ιστορία του Σύμπαντος, κάθε θρόισμα των φύλλων στέλνει ένα μυστικό μήνυμα… μόνο σε εκείνους που πιστεύουν στα Συμπαντικά Ειδύλλια.
