Λένε πως οι ενδιάμεσοι σταθμοί σ’ ένα μακρύ ταξίδι, κουράζουν. Πως αποδυναμώνουν το πνεύμα και το σώμα, δημιουργούν σύγχυση, εντάσεις…Ακόμη κι όταν ο προορισμός είναι ελκυστικός, το τέλος σκοτίζεται, χάνει κάτι από τη γλύκα της αναμονής και τη σαγήνη της περιπέτειας.  Στην περίπτωση του Συγχώρεσέ με οι δικοί μας ήρωες κάνουν το ταξίδι αυτό ανάστροφα. Έχοντας ήδη εγκατασταθεί και «βολευτεί» σε έναν τόπο ειδυλλιακό, η εκ των πραγμάτων αναγκαστική συνύπαρξη με αφορμή μια απώλεια γίνεται αιτία για να ανασυρθούν στο φως όλες οι συγκρούσεις που τους οδήγησαν –εκόντες άκοντες– εξόριστους από μια πόλη στην οποία τώρα υποχρεούνται να επιστρέψουν… Γιατί η αγάπη και η συγχώρεση… κρύβονται στις γωνίες και στα πατάρια σε στέκια αγαπημένα, αυτά που αξίζουν στη ζωή κι αυτά που διαρκούν περισσότερο. Γιατί το χθες, όσο μακρινό κι αν είναι, έχει αφήσει πληγές που ακόμη αιμορραγούν και που το τώρα καλείται να επουλώσει.