Η σύγκριση των οικονοµιών δύο χωρών είναι µια εξαιρετικά δύσκολη, έως αδύνατη, διαδικασία. Δύσκολη εξαιρετικά και για όσους θεωρούν ότι ασχολούνται επαγγελµατικά –ακαδηµαϊκά– µε την οικονοµία. Οι ιδιοµορφίες κάθε χώρας, ως ζωντανό υπόστρωµα το οποίο υποβαστάζει και επενεργεί σε όλες τις κοινωνικές στιγµές και εποµένως και στην οικονοµία, είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά και οι οποίες δύσκολα αναγνωρίζονται. Ως εκ τούτου, οι γενικευµένες αφαιρέσεις µε βάση τις οποίες συνάγονται τα µακροοικονοµικά και τα αναπτυξιακά µεγέθη δεν καταφέρνουν ποτέ να περιλάβουν στο σύνολό τους τις πραγµατικές οικονοµικές συνθήκες της κάθε χώρας.

Με επίγνωση των παραπάνω δυσκολιών, επιχειρείται στο βιβλίο αυτό µια περιγραφική κατά βάση προσέγγιση, διανθισµένη από τις απαραίτητες αξιολογικές κρίσεις οι οποίες παράγονται αβίαστα από το παρατιθέµενο πραγµατολογικό υλικό.

Συγκεκριµένα, επιχειρείται µια περιγραφική παράθεση βασικών µακροοικονοµικών µεγεθών και αναπτυξιακών δεικτών των οικονοµιών της Αργεντινής και της Ελλάδας, προκειµένου να καταστούν εµφανή τα αποτελέσµατα του δρόµου που ακολούθησαν οι δύο χώρες από τη στιγµή που οι χρηµατοπιστωτικές αγορές αρνήθηκαν να αναχρηµατοδοτήσουν το δηµόσιο χρέος τους, και η µεν Αργεντινή οδηγήθηκε σε αδυναµία πληρωµών, η δε Ελλάδα αναγκάστηκε να προσφύγει σε χρηµατοδότηση από τα κράτη της ευρωζώνης µε την υποχρέωση να ακολουθήσει το γνωστό πρόγραµµα δηµοσιονοµικής προσαρµογής. Μέσω της «περιγραφικής» προσέγγισης γίνονται απολύτως εµφανείς οι µακροοικονοµικές και αναπτυξιακές διαφορές µεταξύ των δύο χωρών την περίοδο της κρίσης, αλλά και τα προβλήµατα που δηµιουργήθηκαν µε βάση την οικονοµική λογική των προγραµµάτων που η καθεµιά ακολούθησε.