Εάν συνεχίσει ο Παναγιώτης Βούζης να ερευνά τις γλωσσικές δυνατότητες με τις αναζητήσεις κωδίκων, θα έχουμε μια ποίηση όπου η φαντασία και τα "ψυχρά μαθηματικά", που θαύμαζε ο Lutreamont και τα υμνούσε, θα ξεκινήσουν μια γλωσσική περιπέτεια στα ελληνικά που δεν έχει ακόμα δείξει τα δόντια της: Το "έρκος των οδόντων", απ` όπου ξεφεύγουν εξωφρενικές φράσεις κατά τον Όμηρο, "έπεα πτερόεντα", που μαραίνονται καθ` οδόν... Σαν νέος γλωσσικός Οδυσσέας, ο Παναγιώτης Βούζης δοκιμάζει τα βέλη του στην πλαδαρή καθημερινή σάρκα της γλώσσας, ψάχνοντας για διαμάντια.
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του Νάνου Βαλαωρίτη)
