Γιατί εμείς, δηλαδή η Δέσποινα κι εγώ με τη φίλη μου την Τζίνα, την εγγονή των Βουτσινάδων που είναι Κεφαλλονίτες και μένουν στο ισόγειο, και την υπηρέτριά τους τη Γέτα, έχουμε κανονίσει να ανεβούμε και να κοιμηθούμε πάλι στην ταράτσα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ωραία που τα περνάμε εκεί. Στην αρχή ξαπλώνουμε και για λίγη ώρα, χωρίς να λέμε λέξη, θαυμάζουμε τον ουρανό με τ’ άστρα. Εμένα μου ’ρχεται τότε στο νου το παραμύθι της Δέσποινας με την Ανεράιδα και τα τρία καρύδια: «ο κήπος με τα λουλούδια», «η θάλασσα με τα ψάρια» και «ο ουρανός με τ’ άστρα». […]
