Κατακλυσμός
Η γυναίκα που κατοικεί
τη λέξη φως, ονειρεύεται
πως είναι ένα πηγάδι
απ’ όπου χίλια μάτια
ανεβάζουν τη φορτωμένη
άγουρους ήλιους λεμονιά.
Ο νεκρός
Στο μεγάλο σπίτι μένουμε
μαζί με το νεκρό μας.
Κανείς μας δεν του μιλά,
τάχα πως κοιμάται και δεν θέλουμε
να τον ξυπνήσουμε.
Κι εκείνος τόσο μας αγαπά που
ποτέ του δεν αποκρίνεται σάμπως
να ’ταν αλήθεια νεκρός.
Μονάχα καμιά φορά βρίσκουμε ένα
τριαντάφυλλο στο προσκεφάλι μας
κι αίμα στάζουν
τα χέρια του νεκρού μας.
