Ένας ταλαντούχος ζωγράφος, ο Αλέξης Ραζής, καταρρέει στα είκοσι οχτώ του χτυπημένος από μια μορφή βαριάς μελαγχολίας. Δεκατέσσερα χρόνια μετά ο νεαρός Κωστής Σκαρλάτος αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα  για τη ζωή του. Ο επίδοξος βιογράφος, στην προσπάθειά του να γνωρίσει το έργο, τις σκέψεις και το περιβάλλον του Ραζή, συναντά τους φίλους και παλιούς συντρόφους του καλλιτέχνη, τις γυναίκες που τον αγάπησαν, τον δάσκαλο και καθοδηγητή του. Μέσα από τις μαρτυρίες τους αναβιώνουν οι ιδέες, οι αγωνίες και οι ελπίδες των ανήσυχων νέων των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, ενώ σταδιακά ξετυλίγεται το νήμα της ζωής ενός γοητευτικού και αινιγματικού προσώπου, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση του τελευταίου του πίνακα. 

Ένας ζωγράφος, ένα έργο, μια εποχή. Άνθρωποι που θέλησαν ν` αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου. Ένα βιβλίο που ιστορεί εκείνο το βουητό, το σάλαγο, το όνειρο, το μάταιο ηχοκόπημα. Αν ήταν μάταιο ή αν ήταν κάτι περισσότερο.

[Στο εξώφυλλο: Egon Schiele, «Πορτρέτο της Valerie Neuzil» (λεπτομέρεια), 1912]