Το εύρος της σύλληψης, ένα παλίμψηστο μονολόγων και στιγμιότυπων που λες και έπιασε με τη χαρισματική ακοή του ο άγγελος Κάσιελ στον βερολινέζικο ουρανό των Φτερών του Έρωτα του Βέντερς, γίνεται έτσι το κυριότερο ποιητικό εγχείρημα του βιβλίου. Οι αφηγήσεις του είναι λιτές και ακριβείς. Φέρνουν περισσότερο στο νου τη μικρο-αφήγηση χρησιμοποιώντας μηχανισμούς της πεζογραφίας (ψευδοπλοκή, ενότητα χώρου και χρόνου, γ’ ενικό, αόριστος). >>>
