Ο Ο­ρει­βά­σιος υ­πήρ­ξε ο ση­μαντι­­κό­τε­ρος για­τρός του 4ου αι. μ.Χ., φί­λος και προ­σω­πι­κός για­τρός του αυ­το­κρά­το­ρα Ιου­λια­νού. Α­κο­λού­θη­σε τον Ιου­λια­νό σε ό­λες τις εκ­στρα­τεί­ες του και έπαι­ξε α­πο­φα­σι­στι­κό ρό­λο στην α­νάρ­ρη­σή του στον βυ­ζα­ντι­νό θρό­νο το 361, κα­θώς και στην προ­σπά­θειά του για α­να­βί­ω­ση της αρ­χαί­ας ελ­λη­νι­κής ε­θνι­κής παιδεί­ας και θρη­σκεί­ας. Με­τά τον θά­να­το του Ιου­λια­νού το 363, ε­ξο­ρί­στη­κε α­πό τους χρι­στια­νούς δια­δό­χους του θρό­νου, αλ­λά ε­πέ­στρε­ψε ε­πί αυ­το­κρά­το­ρος Βάλη και συ­νέ­χι­σε να α­σκεί την ια­τρι­κή μέ­χρι τα γε­ρά­μα­τα, του­λά­χι­στον μέ­χρι το 396. Το έρ­γο του, αν και δεν δια­κρί­νε­ται για τις και­νο­τό­μες ια­τρι­κές α­νακα­λύ­ψεις του, α­πο­τε­λεί μια ε­κτε­νέ­στα­τη ια­τρι­κή ε­γκυ­κλο­παί­δεια, μέ­σα στην ο­ποί­α αν­θο­λο­γού­νται οι ση­μα­ντι­κό­τε­ρες ια­τρι­κές γνώ­σεις του πα­ρελ­θό­ντος, μέ­χρι την ε­πο­χή του. Α­πο­τε­λεί, έ­τσι, μο­να­δι­κή πη­γή, κα­θώς δια­σώ­ζει α­πο­σπά­σμα­τα α­πό χα­μέ­να έρ­γα αρ­χαί­ων για­τρών, κα­θώς και έ­ναν πλού­το αρ­χαιο­γνωστι­κών πλη­ρο­φο­ριών για τις συ­νή­θειες των αρ­χαί­ων, τον τρό­πο ζω­ής τους, τη βο­τα­νι­κή, τη φυ­σι­κή, τη με­ταλ­λειο­λο­γί­α κ.ά.