«…Δεν ζητώ να με βοηθάτε σε κάθε προσπάθειά μου, μόνο να μου δίνετε κουράγιο και θάρρος θέλω, και την αγάπη σας, κυρίως αυτήν, κι εγώ… θα δείτε! Δεν θα πιστεύετε τι μπορώ να καταφέρω…» «Τα βιβλία, οι σκέψεις, οι συζητήσεις μας, τα όνειρα που κάναμε, η ικανότητά σου να φωτογραφίζεις, ήταν –και εξακολουθούν να είναι– φτερά. Αυτά τα φτερά κανείς δεν μπορεί να σου τα πάρει. Είναι φτερά που μπορούν να σε ταξιδέψουν παντού. Πέτα, Ggoo! Ταξίδεψε όπου λαχταράει η καρδιά σου! Γίνε ό,τι ονειρεύεσαι, δυναμωμένος, ελεύθερος, ανεξάρτητος. Συγχώρεσε όσους δεν ήξεραν, όσους ‘‘ξέχασαν’’ και σε πλήγωσαν. Μόνο τότε θα είσαι στ’ αλήθεια δυνατός κι ελεύθερος!» «Θα γίνω δάσκαλος!» είπε ο Ggoo. «Θα δείξω στους μαθητές μου αυτό το μικρό θαύμα της υπομονής. Έτσι, θα δουν πως η υπομονή –που τόσο τη φοβόμουν και με προβλημάτιζε– είναι απαραίτητη!» Κι άλλοτε πάλι: «Θα γίνω φωτογράφος! Να κρατάω με τις φωτογραφίες μου για πάντα όλα όσα αγαπώ».