Σαν θάλασσα τις νύχτες έμπαινες στο σώμα μου. Σαν παλίρροια με ταξίδευες νύχτες ολόγιομες. Ερμητικά του κορμιού σου τα κύματα πότιζαν ζωή τις άνυδρες αμμουδιές μου. Κάθε χάραμα μας έβρισκε σε άλλη στεριά μεθυσμένους, ζαλισμένους, και ο αποσπερίτης έσταζε χαμόγελα στην πρώτη πνοή του προσδοκώμενου.
Γράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς //*
Έφη Μαχιμάρη, «Ακτογραφώντας», εκδόσεις Μετρονόμος, 2024, σ. 60.
Ακτογραφώντας τιτλοφορείται η ποιητική συλλογή της Έφης Μαχιμάρη, η οποία επανεκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2024 από τις εκδόσεις Μετρονόμος (1η έκδοση: Γαβριηλίδης, 2015) και περιλαμβάνει σαράντα αυτοτελή ελευθερόστιχα ποιητικά κείμενα. Η ποίηση για τη Μαχιμάρη γίνεται το όχημα, για να περπατήσει τη ζωή και τον χρόνο, καθώς αναπολεί όσα δεν έπραξε, όσα έμειναν ανολοκλήρωτα και αφημένα πια στους κόλπους της λήθης. >>>
