Υπό το φως του μυθιστορήματος
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-435-495-5
Πόλις, Αθήνα, 11/2015
1η έκδ. || Νέα
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 16.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 214 σελ.
Περιγραφή

Τα δοκίμια που απαρτίζουν το παρόν βιβλίο είναι κείμενα ενός αναγνώστη που διαβάζει μυθιστορήματα, και που ορισμένα από αυτά τον κέντρισαν να τα συζητήσει. Είναι κείμενα υποκειμενικά, μα όχι αυθαίρετα, που θέλουν να συναντήσουν άλλους αναγνώστες. Πιστεύω ότι το μυθιστόρημα σκέφτεται, με τρόπο αινιγματικό, τη ζωή και τον κόσμο, και γι’ αυτό όποιος καταφεύγει στην ανάγνωση παλαιότερων ή σύγχρονων, ελληνικών ή ξένων μυθιστορημάτων θέλει ακριβώς, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, να ξεδιαλύνει λίγο το αίνιγμα της ζωής του, να φωτίσει το μυστήριό της, μα και να διευρύνει τα όρια της δικής του κατανόησης του κόσμου και των ανθρώπων.

                Στο βιβλίο συζητιούνται κυρίως τα μυθιστορήματα Ιώβ του Γιόζεφ Ροτ, Ο Σατανάς στο Γκόραϋ του Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, Επιχείρηση Σάυλωκ του Φίλιπ Ροθ, Η Δύναμις και η Δόξα του Γκράχαμ Γκρην, Γκίλιαντ και Στο σπίτι της Μέριλιν Ρόμπινσον, Τα στοιχειώδη σωματίδια και Ο χάρτης και η επικράτεια του Μισέλ Ουελμπέκ, καθώς επίσης και το Ημερολόγιο προσευχής της Φλάννερυ Ο’Κόννορ και το δοκίμιο Η διπλή φλόγα του Οκτάβιο Πας. Το γεγονός ότι συζητιούνται αυτά και όχι άλλα είναι, σε μεγάλο βαθμό, συμπτωματικό και πάντως δεν έχει αξιολογικό χαρακτήρα. Θα μπορούσε να ήταν και άλλα. Ένα μικρό κείμενο για τον Θερβάντες, τον μεγάλο πατέρα του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος, τίθεται αντί εισαγωγής, και ένα άλλο στο τέλος, ως παράρτημα, με απορίες και ερωτήματα για τη σχέση μυθιστορήματος και παγκοσμιοποίησης.

Στ. Ζ.

* * *

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Υπηρέτησε πολλά χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Από το 1998 ώς το 2012 ήταν διευθυντής του περιοδικού Νέα Εστία. Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» και, από το 2013, του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.

                Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Έγραψε:

  • Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ως άγγελος. Οι θεολογικές προϋποθέσεις της φτερωτής απεικόνισής του (Δόμος, 1992)
  • Ο Θεός στην Πόλη. Δοκίμια για τη θρησκεία και την πολιτική (Εστία, 2002)
  • Στη σκηνή του κόσμου. Από το Βελιγράδι στην Τεχεράνη (Εστία, 2007)
  •  Χριστιανοί στον δημόσιο χώρο. Πίστη ή πολιτιστική ταυτότητα; (Εστία, 2010)
  •  Ανίερη συγκυβέρνηση (Πόλις, 2011)
  • H αδερφή μου (Πόλις, 2012)
  • Χρυσή Αυγή και Εκκλησία (Πόλις, 2013)
  • Ποιος Θεός και ποιος άνθρωπος; Φιλοσοφικά δοκίμια (Πόλις, 2013)
  • Χριστιανισμός της χαράς. Η μαρτυρία του πάπα Φραγκίσκου (Πόλις, 2015)

Μετέφρασε:

  • Εμμανουέλ Λεβινάς, Τέσσερις ταλμουδικές μελέτες (Πόλις, 1995)

Επιμελήθηκε:

  • Ο μυθιστοριογράφος Παπαδιαμάντης. Συναγωγή κριτικών κειμένων, σε συνεργασία με τον Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλο (Εστία, 2003)
  • Πέτρος Κολακλίδης, Μελέτες, 2 τόμοι (Βικελαία Βιβλιοθήκη, 2006)
  • Ζήσιμος Λορεντζάτος, Collectanea (Δόμος, 2009)
Βιβλιοκριτικές
Ένα υβριδικό βιβλίο, που δεν είναι δοκίμιο, δεν είναι αυτοβιογραφία, δεν είναι συλλογή συνεντεύξεων, δεν είναι απομνημονεύματα, αποτελεί ίσως μια ενδεδειγμένη λύση για να αποδώσει την πολυεπίπεδη εποχή μας και τους ανθρώπους που κινούνται μέσα σ’ αυτήν. Ακόμα περισσότερο, όταν μιλάμε για έναν πνευματικό άνθρωπο που συνδυάζει πολλαπλούς ρόλους, πολύπτυχες σπουδές, ποικίλες δραστηριότητες κ.λπ., όπως είναι ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, ένα τέτοιο βιβλίο-απολογισμός είναι το καταλληλότερο να συνοψίσει απόψεις, φάσεις της ζωής του και κατευθύνσεις του έργου του. >>>
Είναι το αποδεκτό ψεύδος της λογοτεχνίας και η παραπλάνηση του αναγνώστη, που γοητευμένος εισέρχεται άοπλος μέσα στη γραφή και ζει πλάι στους ήρωες οδηγούμενος λέξη τη λέξη στην έξοδο και την κάθαρση. Πώς αλλιώς να γίνει; Αυτή η υπέροχη επινόηση της μυθοπλασίας βρίσκεται πάντα δίπλα μας για να μας υπενθυμίσει πως όλα είναι ένα κουβάρι περίπλοκα μπερδεμένο. Και κάπου η άκρη του νήματος περιμένει το αργό του λύσιμο, κάτι σαν τη λύση ενός δράματος που ζούμε ή που ζουν οι ήρωες των σελίδων, χωρίς συχνά να έχει και ιδιαίτερη σημασία αυτή η διάκριση. >>>

Add: 2015-11-09 07:27:31 - Upd: 2024-11-29 12:01:06