Οι πρώτες εμφανίσεις τού δεκαπεντασύλλαβου στη βυζαντινή ποίηση τοποθετούνται στον 10° αιώνα, στον Συμεών τον Μεταφραστή και τον Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο. Συστηματικά χρησιμοποιήθηκε στα θρησκευτικά ποιήματα του Συμεών του Νέου Θεολόγου, στα τέλη του 10ου αιώνα.
Πώς και πυρ υπάρχεις βλύζον,
πώς και ύδωρ είς δροσίζον,
πώς και καίεις και γλυκαίνεις,
πώς φθοράν εξαφανίζεις;
Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους,
πώς το σκότος φως εργάζη,
πώς ανάγεις εκ του άδου,
πώς θνητούς εξαφθαρτίζεις;
Πώς προς φως το σκότος έλκεις,
πώς την νύκτα περιδράσση,
πώς καρδίαν περιλάμπεις,
πώς με όλον μεταβάλλεις;
Πώς ενούσαι τοις ανθρώποις
πώς υιούς Θεού εργάζη,
πώς εκκαίεις σου τω πόθω,
πώς τιτρώσκεις άνευ ξίφους;
