3.

Γράψε, πάχνη τοῦ πρωινοῦ, καθώς ἀποσύρεσαι, τούς σημερινούς μελλοθάνατους

κι ἀνάμεσά τους νά προσθέσεις κι αὐτόν τόν καπνό θυσίας πού ἀναθρώσκει μπροστά μου

εἶναι ἀπ’ τούς στίχους πού δέν ἔγραψα καί ναυάγησαν πρόωρα μές στόν καφέ μου

εἶναι ἀπ’ τούς στίχους πού δέν θέλησες οὔτε σήμερα νά διαβάσεις μαζί μου, Μαρία.

Γράψε, πάχνη τοῦ πρωινοῦ, καί τήν ἀνησυχία τῆς Μαρίας καθώς περιμένει μές στή βροχή τό λεωφορεῖο

καί τό λεωφορεῖο βαρύ ἀπό ἀνθρώπινες ἀνάσες ἀργεῖ, κάνει κρύο κι ἔχει δυό

λογαριασμούς στήν τσάντα νά πληρώσει

ἕνα κόκκινο αὐτοκίνητο περνάει, κάποιος τή φωνάζει μέσα κι ἐξαφανίζεται γιά τά ἑπόμενα εἴκοσι χρόνια.

Γράψε καί γι’ αὐτόν τόν καθημερινό μου φόβο μήπως χαθεῖ γιά πάντα ἡ Μαρία

σ’ ἕνα μέρος χωρίς βροχή, ἕνα πρωινό χωρίς στίχους.

***

Ο Δημήτρης Αγγελής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Είναι ποιητής και δοκιμιογράφος, διευθυντής του περιοδικού Φρέαρ και διδάκτωρ φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, δοκίμια, μελέτες και διηγήματα. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική του συλλογή Επέτειος, που κυκλοφορεί και στα ισπανικά, σε μετάφραση της Virginia Lopez Recio.