Ο Γουίσταν Χιου Ώντεν (1907-1973) υπήρξε ο ύπατος ποιητής της γενιάς του, που ονομάστηκε «Γενιά του Ώντεν» (αλλιώς «Γενιά του ’30»). Τον χαρακτήρισαν ποιητή της πόλης και της Ιστορίας· θεωρήθηκε επίσης ως ο ποιητής που κατεξοχήν αποτύπωσε στο έργο του το πνεύμα του 20ού αιώνα: βίωσε σημαντικά πολιτικά γεγονότα, ταξίδεψε από ήπειρο σε ήπειρο, μελέτησε σε βάθος μερικά από τα πιο σημαντικά φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα της εποχής του. Ποιητής πηγαίος και γνήσιος, σε συνεχή εγρήγορση, μίλησε όσο λίγοι για την «Εποχή της αγωνίας». Μαθήτευσε στην ποίηση του Μπρεχτ και του Καβάφη και έγραψε ποιήματα αντιρομαντικά, στοχαστικά, ειρωνικά. Με γλώσσα ανεπιτήδευτη και τολμηρή, με απαράμιλλη τεχνική δεξιοτεχνία, προσπάθησε να πειθαρχήσει το πληθωρικό του ταλέντο γράφοντας κυρίως έμμετρα ποιήματα, ομοιοκατάληκτα. «Αποστολή του ποιητή είναι να διαφυλάξει την ιερότητα της γλώσσας. Το μόνο μου καθήκον είναι η σωστή χρήση της μητρικής γλώσσας», συνήθιζε να λέει.

Στο ανά χείρας δίγλωσσο βιβλίο o Eρρίκος Σοφράς (που εδώ και είκοσι πέντε χρόνια μεταφράζει απαιτητικά ποιητικά έργα: Ντίκινσον, Μπωντλαίρ, Πέννα) ανθολογεί, μεταφράζει και σχολιάζει δώδεκα αντιπροσωπευτικά ποιήματα του Ώντεν, κυρίως από τη σημαντικότερη συλλογή του «Another Time» / «Μια άλλη φορά» (1939). Ποιήματα ερωτικά και πολιτικά, άλλα έμμετρα και άλλα σε ελεύθερο στίχο, ελεγειακά, στοχαστικά και κάποια ανάλαφρα (γραμμένα για να μελοποιηθούν).