«Κανένας δρόμος δε θα πάρει το όνομα του Σάν Βισέντε. Ακόμα και σήμερα είναι μονάχα ένας λεκές, ένα κομμάτι σύννεφο. «Η σκιά της σκιάς» θα πω για εκείνον και για άλλους φίλους του σε κάποιο μυθιστόρημα.

»Σκαλίζοντας αρχεία, μέσα σε παλιά χαρτιά και μικροφίλμ, το όνομά του εμφανιζόταν εδώ και κει. Μερικές φορές αρκεί για να υφάνεις ένα κομματάκι ιστορία· ποτέ δεν φτάνει για να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει κείμενο με την υπογραφή του, ούτε μια παρέμβασή του σε συνέδριο στενογραφημένη, ούτε ένα δικό του άρθρο ολόκληρο. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες, ούτε αποδείξεις ενοικίου στο όνομά του (ποτέ δεν είχε σπίτι), ούτε πιστοποιητικό γάμου ή εγγραφές γεννήσεων παιδιών σε μητρώα. Μόνο σκόρπια αποσπάσματα σε στήλες εφημερίδων, που δημιουργούν μια σκιά του ανθρώπου εκείνου».

Ο Σεμπάστιαν Σαν Βινσέντε πέρασε από το Μεξικό το 1921. Σκιά της σκιάς, επί τρία χρόνια ήταν επικεφαλής των χωρικών που έκαναν εφόδους σε πλούσια αγροκτήματα φωνάζοντας «Ζήτω ο Λένιν!» Έσωσε πόρνες, συμμετείχε σε τσίρκο, έπαιξε αξιοπρεπώς σονάτες του Σοπέν σε ένα εγκαταλελειμμένο πιάνο, δανείστηκε βιβλία που δεν τα επέστρεψε ποτέ, καθοδήγησε απεργίες, υπέφερε από εφιάλτες και κήρυξε την τελευταία ουτοπία. Στη συνέχεια εξορίστηκε και βυθίστηκε πάλι στη σκιά. Δεν έχουν μείνει ίχνη του, φωτογραφίες ή άλλα χειροπιαστά ντοκουμέντα.

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ ακολουθεί την πορεία αυτού του στρατευμένου επαναστάτη μέσα από επιστολές, αναφορές της αστυνομίας, άρθρα σε εφημερίδες και μαρτυρίες, κατασκευάζοντας μια λογοτεχνική προσωπικότητα.  

«Θάρρος είναι να κάνεις αυτό που λένε ότι δεν πρέπει να κάνεις και όταν σου λένε ότι δεν πρέπει να το κάνεις. Και μετά να υποστείς τις συνέπειες. Και το θάρρος δεν έχει καμία σχέση με το φόβο. Ο φόβος είναι μαζί σου πάντοτε, είναι καλός σύντροφος. Ο φόβος δε σε αφήνει να τρελαθείς και να κάνεις βλακείες, ο φόβος δεν επιτρέπει να γίνονται όλα τσάμπα, είναι ο φόβος που δίνει αξία στις πράξεις, που ρίχνει την ευθύνη στις συγκυρίες. Αν δεν φοβόμουν, θα ήμουν ένας συμπαθής τρελός...»

ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΣΑΝ ΒΙΣΕΝΤΕ

στον Περαστικό

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ (1949), μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορία, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.

            Ορισμένα από τα μυθιστορήματα του έχουν αναδειχθεί «βιβλία της χρονιάς» από τους NewYorkTimes, τη LeMondeκαι τους LosAngelesTimes. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Planeta/Joaquin Mortiz και τρεις φορές του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Dashiell Hammett για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Στην Ελλάδα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν στις εκδόσεις Άγρα: Η σκιά της σκιάς, Η ζωή η ίδια, Το ποδήλατο του Λεονάρντο, Χωρίς αίσιο τέλος, Και σαν σκιές επιστρέφουμε, Με τέσσερα χέρια, Στην ίδια πόλη υπό βροχή, Και σαν σκιές επιστρέφουμε, Με τέσσερα χέρια, Μερικά σύννεφα, Ερωτευμένα φαντάσματα, Όνειρα συνόρων, Όταν οι νεκροί χορεύουν, Αντίο Μαδρίτη καθώς και το αστυνομικό μυθιστόρημα «γραμμένο με τέσσερα χέρια» Ανήσυχοι νεκροί, που το συνέγραψε με τον υποδιοικητή Μάρκος (το τελευταίο σε συνέκδοση της «Άγρας» με τις εκδόσεις Κέδρος), ενώ ετοιμάζεται Το ραντεβού των ηρώων.

            Η βιογραφία του Τσε Γκεβάρα που έγραψε το 1996, κέρδισε το 1998 το βραβείο Bancarella στην Ιταλία.

            Επίσης είναι ο ιδρυτής και οργανωτής του ετήσιου θερινού φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας Semana Negra (Μαύρη Εβδομάδα) στη Χιχόν της Ισπανίας.