Η προσέγγιση Κροατών και Σέρβων λογίων στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, με την υποβάθμιση του παράγοντα της θρησκευτικής διαφοράς, από το ένα μέρος, και την έμφαση στη γλωσσική και εθνοτική συγγένεια από το άλλο, έδειξε ότι η γλώσσα και η θρησκεία μπορούν να αξιοποιηθούν ιδεολογικά, όποτε οι πολιτικές περιστάσεις το απαιτούν. Χωρίς αμφιβολία, η σερβοκροατική φιλολογική προσέγγιση στα μέσα του 19ου αιώνα, καθώς και η σερβοκροατική αιματηρή αντιπαράθεση στα τέλη του 20ου αιώνα, αναδεικνύουν το ζήτημα της πολιτικοποίησης της γλώσσας και του πολιτισμού γενικότερα.
