Αντίθετα με τις αρχικές δεκαετίες του βίου του ελληνικού κράτους, και την περίοδο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού που προηγήθηκε, η γνώση των διακυμάνσεων του νεοελληνικού πολιτικού στοχασμού κατά τον 19ο και τον αρχόμενο 20ό αιώνα δεν είναι ξεκάθαρη. Ο συλλογικός αυτός τόμος με τα άρθρα των Μάριου Χατζόπουλου, Γιώργου Κόκκινου, Μάρκου Καρασαρίνη, Περικλή Βαλλιάνου, Βασίλη Α. Μπογιατζή, Σταυρούλας Μοσχοβίτη και Μιχάλη Ψαλιδόπουλου συμβάλλει στην αποσαφήνιση της εικόνας, φωτίζοντας αγνοημένες πτυχές της νεοελληνικής πολιτικής σκέψης κατά την περίοδο αυτή, όπως τις σχέσεις ελληνικής μοναρχίας και βυζαντινού προφητισμού, τις τύχες του αντιφιλελευθερισμού, την επιρροή των ιδεών του κοινωνικού δαρβινισμού, την ανάπτυξη του ελληνικού ιδεαλισμού μετά τη μικρασιατική καταστροφή, τη μεσοπολεμική ιστοριογραφική προσέγγιση στο Μακεδονικό που κατόπιν αγνοήθηκε, και τέλος την πρόσδεση της ελληνικής οικονομικής σκέψης πάνω στο άρμα του γερμανικής καταγωγής οικονομικο-πολιτικού παρεμβατισμού -ένα γεγονός με συνέπειες που διαρκούν μέχρι σήμερα.
