Κουβεντιάζεις με τους μεγαλύτερους και ακούς λέξεις που νόμιζες ότι είχες ξεχάσει. Την έκπληξη διαδέχεται η νοσταλγία: "Θυμάσαι πώς λέγαμε...". Βλέπεις παιδιά να παίζουν στις πλατείες και συνειδητοποιείς ότι τα παιχνίδια έχουν αλλάξει πολύ. "Θυμάσαι πώς παίζαμε..."
Παιχνίδια των δεκαετιών του 1950 και του 1960. Τα περισσότερα από αυτά έσβησαν κάπου γύρω στο 1980 - 1990, ενώ και οι πιο πολλές λέξεις μοιάζουν πια να περιγράφουν μια μακρινή εποχή.
Όσα συγκεντρώθηκαν στα βιβλίο της Αικατερίνης Γκίκα μπορεί να προέρχονται από τη ζωή στην Τραχειά Επιδαύρου, ταιριάζουν όμως εκπληκτικά με τις μνήμες από τη ζωή συνολικά της ελληνικής επαρχίας στα μέσα του 20ού αιώνα.
