ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Δώσε χαιρετισμούς στη φλεγόμενη Ισπανία.
Στο κόκκινο φεγγάρι της που πνίγηκε
σ’ ένα εφηβικό μου βράδυ.
Στον Χόρχες, στον Μιγκέλ,
στους μακρινούς συντρόφους, που ήρεμα
κοιμήθηκαν απάνω στο ηλιόπικρό της χώμα.

Κι ύστερα φύτρωσαν τ’ άστρα κι η απογοήτευση.

Δώσε χαιρετισμούς στα φλογισμένα όνειρα
του Δον Κιχώτη, στη Σεβίλλη.
Στις ρυτιδιασμένες γριές με τα σκαφιδωμένα
μπράτσα
απ’ τ’ αλάτι της Μεσογείου.
Στον λαϊκό στρατό που λευτερώνει
την Καταλονία
και στην απέραντη κραυγή
που σκιάχτηκε η Ευρώπη.
No Pasaran!

Όμως, σε παρακαλώ, μην ξεχαστείς,
με την επιστροφή να βάλεις στις αποσκευές
τις αμμουδιές της Μάλαγα,
τις μικρές οπές π’ ανοίξανε τα βόλια του Φράνκο
στα χρόνια του ’36,
και κείνες, ω ναι, κείνες τις αγκαλιές
που σμπρώχτηκαν πέρα απ’ τον βυθισμένο
ορίζοντα και πέρα απ’ τις αφελείς συμβάσεις,
έως ότου
ν’ αχνίσει πίσω απ’ τον ήλιο και πίσω απ’
τη σιωπή το ξεστράτισμα της Ιστορίας τους.

Μην αμελήσεις, σε παρακαλώ,
Τα κλωνάρια μιας κλαίουσας ιτιάς
Το γέρικο σκυλί του Γκόγια
Δυο νότες Ανδαλουσία.

Για να θυμάμαι πως δεν πολέμησα άδικα.
Για να θυμάμαι πως πέθανα τυφλός
με φεγγαρένια μάτια
από την αγωνία.
Για να βεβαιωθώ πως μαζί με σένα
θα με θυμούνται στους αιώνες, όλοι
εκείνοι οι αγωνιστές που δεν ανταλλάσουνε
το φως
με τον συμβιβασμό.

Δώσε χαιρετισμούς στη φλεγόμενη Ισπανία
Που ασίγαστα τρεμοπαίζει μες στην καρδιά μου.