Βασικό στοιχείο της αρχαιοελληνικής κοσμογονίας θεωρήθηκε ο αέρας, η επενέργεια του οποίου (πνοή/πνέω) λειτούργησε δημιουργικά και κοσμογονικά, ενώ από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε πηγή έμπνευσης για δημιουργική γραφή («επιστημονική»/φιλοσοφική και ποιητική). Απόηχός του, μια που, κατά τον Ελύτη, όλοι ξοδέψαμε «πολύ άνεμο για να» μεγαλώσουμε, αποτυπώνεται και στην καινούργια ποιητική συλλογή της Δώρας Παρδάλη-Σωτρίλλη Πνοές, με ποικίλα σημαινόμενα μέσα από το «παράγωγο» σημαίνον τού «πνοή». >>>
