ΟΜΗΡΙΑ Μη με κοιτάς βαδίζω πλάι στο γκρεμό Υπάρχω μόνο γιατί ετούτος ο χαμός θέλει ένα πρόσωπο για να ξεδίνει η θλίψη στους περιπάτους του απογεύματος Ομήρους κρατώ το ποίημα και το όνειρο και δε φοβάμαι Τους ανταλλάσσω πάραυτα ελάχιστα τα λύτρα που ζητάω
Δυναμικές, πολλά υποσχόμενες οι σύγχρονες Ελληνίδες ποιήτριες υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, στη βία, επισημαίνοντας τη μοναξιά που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, αλλά και υπερασπιζόμενες το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη ζωή, την ελευθερία, την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων· το δικαίωμα στη διαχείριση του εαυτού μας, το δικαίωμα στην απολαβή των αγαθών της γης, στον έρωτα, στη μόρφωση, στην πολιτική. >>>
Η πρώτη εκείνη δουλειά της Γεωργιάδου με έκανε να την προσέξω ως πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια και να τη συμπεριλάβω σε μια μικρή μελέτη μου για 12 νέες ποιητικές φωνές της Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε το περασμένο καλοκαίρι στο περιοδικό Poetix, και στην οποία σημείωνα τηλεγραφικά για την ποίησή της πως τη διακρίνει «θεματική ποικιλία, εσωτερικότητα, λεπταίσθητη ειρωνεία και μία τάση να γράφει ποιήματα για την τέχνη της ποιήσεως». >>>
