Γυρνώντας λίγο παραπάνω φως προς τα μέσα, αποκαλύφθηκε το βρέφος. Μπουσουλούσε ακόμη γύρω από το βατήρα εκκίνησης και μόνο ένιωθε. Στο βρέφος αυτό αναγνωρίσαμε όλοι τους εαυτούς μας και δεν χαρήκαμε ιδιαίτερα. Η συμφιλίωση ήταν θέμα χρόνου. Αυτός ο χρόνος είναι που μεταμορφώθηκε στα κείμενα αυτού του βιβλίου.
Η τάση για ανατροπή της συνηθισμένης τάξης στο νόημα και τη μορφή ενός κειμένου, η διακωμώδηση του αισθηματισμού, η ένταση των υπερρεαλιστικών εικόνων, ο φρενήρης συχνά ρυθμός χαρακτηρίζουν τα περισσότερα από τα μικρά αυτά κείμενα. Ο Συμεών Τσακίρης παίζει με το περιεχόμενο των κειμένων του όπως παίζει και με τη φόρμα: μικρές, συχνά ασύνδετες προτάσεις, σύνδεσμοι που δεν μοιάζουν να συνδέουν αλλά ... >>>
