Στην παρούσα μελέτη αναλύεται το πρόβλημα του αντικειμένου της αξίωσης αδικαιολόγητου πλουτισμού. H μελέτη διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες. Στο πρώτο μέρος επιχειρείται η γενική θεώρηση της αξίωσης αδικαιολόγητου πλουτισμού.

Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στην εξέταση του ακριβούς περιεχομένου της αποδοτέας ωφέλειας, σύμφωνα με το άρθρ. 908 ΑΚ. Κατά την έρευνα αυτή, εξετάζονται τα τρία σκέλη της ευθύνης τα οποία καθιερώνονται από τούτη τη διάταξη. Πρώτα, επιχειρείται η εξέταση του κύριου και πρωτογενούς αντικειμένου, δηλαδή του ληφθέντος πράγματος (§ 5). Έπειτα, ελέγχεται το κύριο και δευτερογενές, δηλαδή το αντάλλαγμα που τυχόν έχει υπεισέλθει στη θέση του πράγματος (§ 6), καθώς και το παρεπόμενο, δηλαδή οι συλλεγέντες καρποί (§ 7). Το δεύτερο μέρος ολοκληρώνεται με την παρουσίαση της τεχνικής ικανοποίησης του δότη επί αδυναμίας αυτούσιας απόδοσης της ωφέλειας, οπότε και αποδίδεται η αξία της σε χρήμα (§ 8).

Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η έκταση της ευθύνης του λήπτη. Εδώ η έρευνα γίνεται στη βάση της διάκρισης μεταξύ καλόπιστου και κακόπιστου λήπτη που καθιερώνεται από τα άρθρ. 909-912 ΑΚ. Προς το σκοπό αυτό, προηγείται η διευκρίνιση του ζητήματος του ποιος θεωρείται ο κρίσιμος χρόνος μετά τον οποίο ο λήπτης ευθύνεται αυστηρότερα (§ 9). Κατόπιν τούτου, καταβάλλεται προσπάθεια ερμηνείας του άρθρ. 909 ΑΚ και αντιμετώπισης των προβλημάτων που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή του (§ 10). Στη συνέχεια αναλύεται το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση για τον κακόπιστο, σύμφωνα με τα άρθρ. 910-912 ΑΚ (§ 11).

Στο τέλος της μελέτης συνοψίζονται τα βασικά συμπεράσματα ενώ περιλαμβάνεται χρήσιμο λημματικό ευρετήριο.