Η παρούσα μελέτη στην ερμηνευτική της πορεία προσπερνά, αφήνοντας έτσι οριστικά πίσω της, τις Συμπληγάδες που αναμ φίβολα συνιστούσαν (και ακόμη συνιστούν) για τη στοχαστική ανάγνωση της πλατωνικής φιλοσοφίας, αφενός η Σκύλλα των τετριμμένων πια πλατωνισμών και αφετέρου η Χάρυβδη των ανιαρών σήμερα αντι-πλατωνισμών. Μοναδικός προορισμός της μελέτης αυτής είναι να επισκεφθεί και να ομιλήσει σχετικά με έναν απολύτως υπαρκτό μα παντελώς ξένο φιλοσοφικό τόπο για όλους όσοι είναι –λίγο ή πολύ– εξοικειωμένοι με τη φιλοσοφία του πλατωνικού Σωκράτη και τις αναρίθμητες προσεγγίσεις της στο πλαίσιο των πλατωνικών σπουδών. Πρόκειται για εκείνο τον φιλοσοφικό τόπο μέσα από τον οποίο εκκαλύπτεται η προβληματική ενός άλλου πλατωνικού φιλοσοφούντος υποκειμένου, του (Ελεάτου) Ξένου στον Πολιτικό・ και είναι ακριβώς αυτός, ο Ελεάτης Ξένος, ο οποίος, με απαράμιλλη ένταση και πρωτοφανέρωτη πολυτροπία, πραγματεύεται τη σχέση φιλοσοφίας και κοινωνικά συγκεκριμένου.