Έρωτας γητευτής, με στοιχεία επικά στα μάτια της, εκείνος που έρχεται για να βρίσκει το φθινόπωρο ουρανό. Αποκτά και δίδει νόημα στη Ζωή, αποπνέοντας ένα ιδιαίτερο πνευματικό άρωμα, γι’ αυτό και του αφήνεται με εμπιστοσύνη. Μαθαίνει να ονειρεύεται και μεταμορφώνεται ανάμεσα στη μουσική και τη ζωγραφική. Ξυπνά από την άφεγγη νύχτα και κλείνει ξανά, ραντεβού με το φως στα μάτια του. 

Στα μάτια του Αλέξανδρου, τα γεμάτα μελαγχολία και μυστήριο όλα είναι ξεκάθαρα. Τα δικά της, συχνά σκοτεινιάζουν από φόβο κι ας ακούει, την ίδια κάθε φορά υπόσχεση, «Αύριο… νυχτώνει φθινόπωρο».

Η εξαιρετική ελευθερία που αντλεί από τον Έρωτα θα την οδηγήσει στη σύγκρουση με το οικογενειακό περιβάλλον. Για τη Ζωή, είναι δεδομένο πως η ικανότητα της ανθρώπινης φύσης να αλλάζει και να εξελίσσεται, είναι ατελής χωρίς τον Έρωτα, την Τέχνη και την Αγάπη.

Για τη μητέρα της πάλι, ακριβώς το αντίθετο, «χρειάζεσαι έναν άνθρωπο οικονομικά εύρωστο και διασφαλίζεις τα πάντα» συνηθίζει να λέει. Ο θείος και ο εξάδελφος Αντώνης, έχουν εντολή να την «προστατεύουν», φυσικά αστυνομεύοντας τις κινήσεις της. Άνθρωποι γεμάτοι εγωισμό, καχυποψία, εκδικητικότητα. Είναι εκείνοι που θα επιβεβαιώσουν την πραγματικότητα του κακού, όταν τυφλωμένοι από μίσος, δεν θα διστάσουν να παραδώσουν στις φλόγες το ατελιέ του Αλέξανδρου και να χτυπήσουν ανελέητα τον ίδιο.

Η πλοκή εξελίσσεται μέσα από έντονη συναισθηματική φόρτιση, με ακραίες σκηνές οικογενειακής βίας. Θα ζήσουν όμως και οι δυο τους, στιγμές πρωτοφανείς, σε μια εξιδανικευμένη ερωτική συνάντηση, εκεί που ο ενθουσιασμός και η περηφάνια συναντιούνται με το ήθος και την ψυχική ολοκλήρωση.

Η συνείδηση  θα φέρει μεγαλύτερο πόνο από τον ίδιο τον όλεθρο και την απώλεια  στη Ζωή. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, θα γλιτώσει από το αρρωστημένο οικογενειακό περιβάλλον.

Υπακούει στην εσωτερική επιταγή να συνεχίσει το δρόμο της, αλλά χωρίς τον Αλέξανδρο. Φεύγει, για να προχωρήσει μπροστά, γνωρίζοντας καλά, πως όποιος  έχει ρισκάρει να ερωτευτεί αληθινά, μπορεί να ζήσει διεκδικώντας μια άλλη θέση στο μέλλον, γιατί ο Έρωτας δεν είναι μόνο το μέσον κατανόησης της ψυχής, αλλά και το όχημα να ταξιδέψεις, να πας μακριά. Στην καρδιά της, που δεν περιορίζεται από τον ανθρώπινο παράγοντα και χρόνο, θα κρατήσει οικεία την εικόνα του με σεβασμό.