Υπήρχαν πάντα δυο Ελλάδες σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Μια ψηλή, πανύψηλη, να φτάνει ίσαμε τον ουρανό. Και μια δεύτερη, να σέρνεται στη γη μαζί με τα σκουλήκια… Λίγες ώρες αργότερα, αυτή η δεύτερη Ελλάδα ακουμπούσε στα χέρια μας έναν ανάποδο μίτο της Αριάδνης, που μας οδηγούσε βαθιά μέσα στο Λαβύρινθο.
