Ἡ σειρὰ «Λειτουργικὰ καὶ Ὑμνολογικὰ Παράλληλα» στοχεύει στὸ νὰ προβάλλει πρωτότυπες μελέτες λειτουργικοῦ καὶ ὑμνολογικοῦ περιεχομένου. Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ λειτουργική μας παράδοση στὶς μέρες μας εἶναι ἐξαιρετικὰ ἔντονο. Τὰ «μικρὰ» καὶ «μεγάλα» τῆς θείας Λατρείας δίδουν ἀφορμὴ σὲ νέους ἐρευνητὲς νὰ ἐντρυφήσουν στὶς σχετικὲς πηγὲς καὶ νὰ προσφέρουν στὸ ἐπιστημονικό, ἀλλὰ καὶ τὸ εὐρύτερο κοινὸ τὸν ἀμητὸ τῆς ἔρευνάς των.

Ἡ μελέτη γιὰ τὴν Ἀκολουθία τῶν δώδεκα ψαλμῶν ἐρευνᾶ μία παλαιότατη ἀσκητικὴ πρακτική ἐφαρμογῆς τῆς ἀδιαλείπτου Λατρείας. Ἡ παράδοση αὐτὴ ἔχει τὴν ἀφετηρία της στὸν Κανόνα τοῦ ἁγίου Παχωμίου, διαδόθηκε ἀπὸ πολὺ ἐνωρὶς σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση καὶ ἀπὸ τὸν 11ο αἰ. μετεξελίχθηκε στὴν τάξη τῶν μεσωρίων πρὸς ἐπιμήκυνση τῆς κοινῆς νυχθημέρου μοναστικῆς Ἀκολουθίας. Ἀπὸ τὴ χειρόγραφη δὲ παράδοση φαίνεται ὅτι στὸ Ἅγιον Ὄρος διατηρήθηκε ἕως καὶ τὸν 19ο αἰ., γιὰ τὴν κατὰ μόνας προσευχὴ τῶν Πατέρων τῆς ἐρήμου.

Ὁ συγγραφέας εἶναι Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς τῆς Λειτουργικῆς στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μαθήτευσε στὸν μακαριστὸ Καθηγητὴ Ἰωάννη Φουντούλη, μετεκπαιδεύθηκε στὸ ISTITUTO ORIENTALE τῆς Ρώμης καὶ ἔχει συγγράψει σημαντικὲς μονογραφίες καὶ ἄρθρα λειτουργικοῦ περιεχομένου. 

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)