...Τον περισσότερο καιρό πίνοντας και κουτσοπίνοντας άκουγα µε δέκα αυτιά αυτές τις ιστορίες που, είτε γνήσιες είτε πλαστές, είχαν ένα ενδιαφέρον για µένα, που ζητούσα να ξεφύγω από τη δική µου ιστορία. Μία µόνο προϋπόθεση έθετα: αυτός που τις έλεγε να ξέρει να τις αφηγείται, να σε µεταφέρει αλλού και να σου εξάπτει τη φαντασία. Τότε µε έκαναν να θέλω να πω κι εγώ µια ιστορία. Μα εγώ, βλέπεις, προτιµώ να τις γράφω...
Ένα µυθιστόρηµα για την απώλεια. Την απώλεια όχι µόνο ενός ανθρώπου, αλλά και την απουσία που αυτή συνεπάγετ. Μια αφήγηση ανάµεσα στην παραίσθηση και στην άγρια πραγµατικότητα. Μια περιπέτεια που οδηγεί στην αναζήτηση και απόκτηση ενός θησαυρού.
Να είναι τάχα αυτός ο θησαυρός του χρόνου;
