Ως να ήταν σε ταινία βουβή, σε σύθαμπο του χρόνου κι ήταν πληγές ψιμύθιο περασμένες, αλλά του χρόνου τα σημάδια δεν ακούνε. Κι ένα αεράκι άηχο να τρεμοπαίζει, ρούχα φαρδιά, μαλλιά αραιά που υποχωρούνε, ευθυτενή τα βλέμματα, συμβιβασμένες υγρασίες.
Πρόκειται για την πρώτη, ωστόσο αξιόλογη, ποιητική συλλογή του Ζαχαρία Σώκου, η οποία κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Η «Μάνα», το πρώτο ποίημα της συλλογής, κινείται στον απόηχο του «Η μητέρα μου στην εκκλησία» του Νικηφόρου Βρεττάκου, έχει όμως τη δική του αυτοτέλεια, πηγάζει από τα προσωπικά βιώματα του Σώκου και επιβάλλεται με έναν ήπιο, χαμηλό τόνο ειλικρίνειας, λυπημένης νοσταλγίας, ... >>>
