Η ιστορία του Γιάννη που του άρεσε να φοράει την κουκούλα του και να περιφέρεται στα βουνά και στο αθηναϊκό άστυ και που δήλωνε εισοδηματίας, ενώ ήταν αισθηματίας.
Της Νταίζης που ήταν Αλικολόγος, αλλά τον «Λευτέρη» τον παραδεχόταν μόνο απ’ τη Μοσχολιού.
Του Σίμου που έκρυβε ξυραφάκια σε νεράντζια και ζωγράφιζε νεράιδες σε τοίχους.
Της Άννας που είχε ξεχάσει πως υπήρχε και ζούσε λάθρα και καταχρηστικά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Του Τάκη, εξ ορισμού μοιραίου και γόη και εκ του αποτελέσματος αχάριστου.
Και κάμποσων άλλων που βρέθηκαν στη δίνη της Ιστορίας που γράφτηκε στις πλάτες τους χωρίς να τους ρωτήσει αν επιθυμούσαν να γίνουν ήρωες και χωρίς να έχει πρόθεση να τους ηρωοποιήσει έτσι κι αλλιώς.

Μια απλή ιστορία για μια πόλη, μια χώρα και ένα ερωτικό τρίγωνο που, όπως όλα τα ερωτικά τρίγωνα, υπήρξε κατ’ ουσίαν πολύγωνο.