“Νόµος αδράνειας”

«Εξαιρετικό!!!!! Η συνειδητοποίηση της µάταιας προσφοράς µετουσιώνεται σε  µια επιθετική κραυγή µε µια σχεδόν πρωτόγονη µανία ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό... Όργανα της αυτοτιµωρίας σου οι λέξεις, κοφτερές, απότοµες, καίριες, σαν ριπές µαστιγώµατος... σαν να θέλεις να εξαφανίσεις ακόµα και τα “ψίχουλα” που άφησαν οι άλλοι... Και έτσι είναι... Το τελειωτικό χτύπηµα στον εαυτό µας για να βγούµε από την αδράνεια και να βρούµε την κάτασπρη µέρα το δίνουµε εµείς οι ίδιοι!.. Δεν νοµίζω να διαβάσει κανείς αυτό το ποίηµα και να µη βρει δικά του ψίχουλα σε κάποια γωνιά της γης... Κι εκεί η ποίηση βγαίνει από το συρτάρι κι αρχίζει να µοιράζεται...»

“Χρόνος”

«Αναπάντεχα σκληρός ο “χρόνος”, µε µια απροσχηµάτιστη απογυµνωµένη αλήθεια που καθηλώνει... το χαστούκι του λόγου σαν το χαστούκι του καθρέφτη, και η µόνη παρηγοριά το “µέσα”, το µόνο που µπορεί να σπάσει το µάρµαρο ή τη χαρακωµένη πέτρα που το εγκλωβίζει ή περιµένει τη σµίλη κάποιου άλλου, για να γίνει “γνώριµο”. Υπέροχο! Εντυπωσιάστηκα από τη διαφορά ύφους των δύο ποιηµάτων-σαν να γράφτηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους- Τόσο γλυκό, πράο και τρυφερό το δεύτερο... Είδες που τελικά η ψυχή ταλαντεύεται, χάνεται, βρίσκεται, πολλές φορές “επανέρχεται”... (δική σου λέξη από κάποιο άλλο ποίηµά σου),  αλλά η αυθεντική ποίηση είναι για να αποκαλύπτει τις κρυφές (και πολλές φορές αντιφατικές) συνοµιλίες του ποιητή µε τον εαυτό του... αλλιώς, γίνεται σαν τον κλόουν, που κρύβεται πίσω από το µακιγιάζ του... Ευχαριστώ, Χρυσάνθη...»

«Πάντα διαβάζω λαίµαργα τον λόγο σου, που είναι άµεσος και σε πολλά σηµεία αυστηρός και σκληρός... Δίνει βαρύτητα στις σκέψεις που κάνουµε όλοι, και που συνήθως πετάµε στα αζήτητα... Μ’ αρέσει ο ποιητής ή ο συγγραφέας, που έχει αποδεσ-

µευτεί από τα γλυκανάλατα της εφηβείας και γράφει... ρισκάροντας την αντοχή των άλλων... Κι αυτό είναι που µε αφυπνίζει από την επικίνδυνη ασφάλεια του προφανούς, του σίγουρου και του οικείου... Θα είµαι από τις πρώτες που θα αγοράσει το βιβλίο σου...»

Ευγενία Σταυριανού

Φιλόλογος- συγγραφέας