Να εξοικειωθώ λοιπόν αν γίνεται με το κενό που μου αναλογεί. Τίποτα σπουδαίο δηλαδή. Μια στιγμή ουτοπίας στον τόπο του εγκλήματος, που φωταγωγείται στους αιώνες με δάχτυλα κομμένα και ραμμένα στη σιωπή. Αφού λίγο πολύ όλα γίνονται για το μέλλον, για το βουνό του παραδείσου που περιφράξαμε για να εξευμενίσουμε το άγνωστο...
Ο ορίζοντας προσδοκίας του αναγνώστη, όταν ξεκινά την ανα-γνώριση στην Ενηλικίωση της oυτοπίας, είναι εξαρχής αυτός της υποδοχής μιας ποιητικής συλλογής. Πρόκειται, εξάλλου, για το 7o βιβλίο (το οποίο, εκτός από τον τίτλο του, δεν μας δίνει κάποιον ειδολογικό προσανατολισμό) ενός ποιητή που σε μια διάρκεια 30 χρόνων έχει εκδώσει 6 ποιητικές συλλογές. Ωστόσο.
Είναι ένα αφήγημα περιπέτειας της ανθρώπινης ... >>>
