Ο έρωτας, η φύση, οι επιθυμίες και οι ενοχές, η ακμή και η φθορά μέσα από την αέναη εναλλαγή των εποχών και τις μεταμορφώσεις του σώματος. Το σώμα σαν ένα ποτάμι που ρέει διαρκώς, που χύνεται ορμητικό στον ωκεανό της ματαιότητας, για να το ρουφήξει γρήγορα το υπόγειο πηγάδι της ανυπαρξίας.
Στην έκτη ποιητική συλλογή του, ο Στάθης Κουτσούνης φωτογραφίζει Στιγμιότυπα του σώματος. Σ’ ένα αγώνα με βέβαιο νικητή· ποιον όμως;
