Είναι κάτι που, αργά ή γρήγορα, όλοι θα δοκιμάσουμε στη ζωή μας: την επιθυμία να εξαφανιστούμε. Να ξεφύγουμε απ’ όλους κι απ’ όλα. Ν’ αφήσουμε τα πάντα πίσω μας. Για μερικούς δεν είναι μόνο μια περαστική σκέψη. Γίνεται εμμονή που τους τρώει τα σωθικά. Οι άνθρωποι αυτοί χάνονται στο σκοτάδι. Κανείς δεν ξέρει γιατί.
Η αστυνόμος Μίλα Βάσκες ζει περιτριγυρισμένη από τα βλέμματά τους. Κάθε φορά που μπαίνει στο γραφείο της, στο τμήμα Εξαφανισθέντων, εκατοντάδες μάτια την καρφώνουν από τους τοίχους που είναι καλυμμένοι με φωτογραφίες χαμένων προσώπων. Εκείνη δεν μπορεί να ξεχάσει όσους χάθηκαν στο πουθενά. Ίσως γι’ αυτό η Μίλα είναι η καλύτερη σ’ αυτό που κάνει: δεν σταματάει ποτέ να αναζητά αυτούς που ο υπόλοιπος κόσμος έχει ξεχάσει.
Κι αν μια μέρα, ξαφνικά, κάποιοι από τους εξαφανισμένους επιστρέψουν με σκοτεινές προθέσεις; Δίνουν την εντύπωση ότι είναι ακριβώς όπως ήταν παλιά, αλλά το κακό τούς έχει αλλάξει. Στο ερώτημα ποιος τους πήρε μακριά, προστίθενται κι άλλα. Πού βρίσκονταν όλον αυτό τον καιρό; Και για τι γύρισαν πίσω;
