Ο Πωλ Βαλερύ (1871-1945) πιστεύει στην «παραξενιά που λέγεται πνεύμα». Εκείνο που κατ’ εξοχήν αποστρέφεται είναι τα κόμματα. Θεωρεί ότι όλα ανεξαιρέτως «μαίνονται κατά της πατρίδας», ενώ οι πολιτικοί «εκμεταλλεύονται ό,τι πιο ποταπό υπάρχει στον άνθρωπο», εμπορευόμενοι κίβδηλες ιδέες και υποσχέσεις. Υπέρμαχος της πνευματικής ελευθερίας, υποστηρίζει ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες είναι σε μεγάλο βαθμό πλασματικές, «γεμάτες καταναγκασμούς που υποδουλώνουν τους ανθρώπους» εν ονόματι, δήθεν, της γενικής βούλησης. Εκείνο που ονειρεύεται είναι μια αρισταρχία του πνεύματος με καθοριστική επιρροή, στο πλαίσιο μιας ιδανικής πανευρωπαϊκής Πολιτείας. Γιατί «η πολιτική διχάζει, ενώ το πνεύμα ενώνει». Αυτό το αντίδοτο έχει να προτείνει στη νέα βαρβαρότητα που εκτρέφουν οι Μοντέρνοι Καιροί μας.
