Τρίζει τα φτερά του το κυκλάμινο μικρό με την μαβιά πνοή του αντιμιλά στην βροχή περήφανο από βαθιά ρίζα αυτοφυή φυτρώνει στου αρχαίου μαρμάρου την ρωγμή λες και από τα έγκατα της γης η Περσεφόνη με καρδιοχτύπι το δονεί όπως κάθε ανθάκι που τολμά με την χθόνια ισχύ του γλώσσα να βγάλει αυθάδη να ραγίζει
Σκοπός του σημερινού άρθρου είναι η ταυτόχρονη και αδρομερής παρουσίαση σύγχρονων Ελληνίδων ποιητριών, νέων κυρίως, που το έργο τους παρουσιάζει ενδιαφέρον. Έτσι, μπορεί να διακρίνει ο αναγνώστης ομοιότητες και ποιοτικές διαφορές, τις συνιστώσες όσον αφορά τα θέματα επιλογής, τον τρόπο αντιμετώπισης και διαχείρισης των δεδομένων σε ποιητική μετάπλαση, ώστε να προκύπτει ποιητικό γεγονός, δηλαδή ποίημα. >>>
