Τα κείμενα προσπαθούν να μην αντιμετωπίζουν ρομαντικά την πραγματικότητα. Δεν επιχειρούν να μυθοποιήσουν το παρελθόν των αστικών οικισμών, να πουν ότι αυτό ήταν καλύτερο από το σημερινό παρόν –oι επιθετικοί προσδιορισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σχετικοί!
Αυτό, όμως, που συνέβη στην Ελλάδα δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα, τουλάχιστον της Ευρώπης: η σαρωτική αλλαγή των όρων διαβίωσης στις πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας.
Μέσα σε μια εικοσαετία το αστικό περιβάλλον άλλαξε καταλυτικά. Και δεν εννοώ μόνον μορφολογικά, δηλαδή από άποψη κάλλους. Αυτό είναι το λιγότερο.
Άλλαξε λειτουργικά, που σημαίνει ότι το καινούργιο περιβάλλον κατέστη απάνθρωπο και η επιβίωση του ανθρώπου σ’ αυτό έγινε προβληματική και τουλάχιστον επισφαλής.
