Ένας συλλογικός τόμος με κείμενα των Αποστόλη Αρτινού, Κωστή Βελώνη, Δήμητρας Βογιατζάκη, Φοίβης Γιαννίση, Γιάννη Γρηγοριάδη, Ζήση Κοτιώνη, Ίριδας Λυκουριώτη, Σταύρου Μαρτίνου, Γιώργου Μητρούλια, Χρήστου Παπούλια, Βασιλικής Πλαβού, Γιώργου Τζιρτζιλάκη και Χρήστου Χρυσόπουλου που επιχειρούν να διερευνήσουν το ανάγλυφο της καλύβας, να στοχαστούν μια αρχιτεκτονική δομή που αντιστέκεται μέσα στους αιώνες και στοιχειώνει ακόμη και σήμερα το φαντασιακό του ανθρώπου.
Από την αρχετυπική καλύβα του αββά Marc-Antoine Laugier μέχρι την καλύβα της γιαγιάς της Κοκκινοσκουφίτσας και από την καλύβα του Le Corbusier μέχρι τον αυστηρό μινιμαλισμό του Κωνσταντινίδη και τα αυτοσχέδια παραπήγματα της λαϊκής κατοίκησης, όλα συνομολογούν για ένα “είναι-μέσα-στον-κόσμο” που φύεται πάνω στη γη και υπαγορεύει στις μέρες μας μια ετεροτοπική συνθήκη ζωής. Η αρχιτεκτονική της καλύβας μαρτυρά τη μοναχική φύση του ανθρώπου, τις ποιητικές του εκλάμψεις και τις κοσμικές του προσδοκίες.
