«ΤΟ ΜΕΡΜΗΓΚΑΚΙ»:
Είδα στον ύπνο μου
μικρό πώς ήμουν μερμηγκάκι
κι ότι στους ώμους μου
βαρύ φορτίο κουβαλούσα·
είχα χαθεί σε δρόμους υπαρκτούς
και σε ανύπαρκτα
γλιστρούσα μονοπάτια
ν` αφήσω το φορτίο μου
την λεία του χειμώνα
Μαύρο πως ήμουν είδα
μερμηγκάκι
μικρό και πιο μικρό
από έναν κόκκο άμμου
περιπλανώμενο, ενοχικό
την άγρα της τροφής αν
σταματούσα
Είδα παράξενο πως ήμουν
μερμηγκάκι
και πως ψηλά
τη μύτη μου κρατούσα
φοβόμουν είδα
μέσα στην τρέλα της ζωής τον πυρετό
μήπως το πόδι
σε άλλο μερμηγκάκι θα δαγκώσω·
κι όχι εκείνο το βαρύ που με πονά
