Το παρόν έργο επιχειρεί να αναλύσει το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων στις περιπτώσεις που αναθέτουσα αρχή και αντισυμβαλλόμενος είναι κάποιο από τα ΑΕΙ της χώρας και κατ’ επέκταση την ίδια τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων.

Σκοπός του έργου είναι να προσεγγιστούν τα ανακύπτοντα αμφισβητούμενα ζητήματα κατά τη διαδικασία ανάδειξης αναδόχου και σύναψης δημόσιας σύμβασης, καθώς και κατά το στάδιο εκτέλεσης αυτής και να προταθούν ερμηνευτικές λύσεις, λαμβάνοντας υπόψη το νέο θεσμικό πλαίσιο και τις αλλαγές που επέρχονται με τους νόμους 4281/2014, 4270/2014 και 4009/2011.

Εκτός από τη διαδικασία διενέργειας τακτικού διαγωνισμού (ανοιχτού ή κλειστού) εξετάζεται και η προσφυγή στην εξαιρετική διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Παράλληλα, αναλύονται οι δημοσιονομικές πτυχές της όλης διαδικασίας, όπως η προϋπόθεση ανάληψης υποχρέωσης από τον αρμόδιο διατάκτη και ο έλεγχος νομιμότητας από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Τέλος, παρουσιάζεται η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων μέσω της εταιρείας αξιοποίησης και διαχείρισης της περιουσίας του Πανεπιστημίου και του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας των ΑΕΙ, προσδιορίζεται η νομική φύση αυτών και αναδεικνύονται τα προβλήματα και οι κίνδυνοι που θα μπορούσαν να προκύψουν κατά την υλοποίηση μιας τέτοιας επιλογής.   

Μεθοδολογικά, η ανάλυση ακολουθεί τα στάδια της ισχύουσας διαγωνιστικής διαδικασίας και ακολούθως της εκτέλεσης της σύμβασης, σύμφωνα με το ν. 4281/2014, εστιάζοντας και αναλύοντας τα εκάστοτε κρίσιμα ζητήματα που έχουν απασχολήσει θεωρία και νομολογία, με αποτίμηση συμπερασμάτων, όπως διαμορφώνονται ιδίως μέσα από τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο νομοθετικών πρωτοβουλιών και νομολογιακών κρίσεων.