Αι `Προαλφαβητικαί Ελληνικαί Γραφαί` μεταφέρουν όλην την υπάρχουσαν γνώσιν των εν θέματι γραφών αρχίζουσαι εκ των πρώτων ακιδογραφημάτων του Παγγαίου όρους, τα οποία οπωσδήποτε μας δίδουν κάποιο μήνυμα της απωτάτης αρχαιότητος, και καταλήγουν εις την Γραμμικήν Γραφήν Β`, η οποία ήτο το προστάδιον του Ελληνικού αλφαβήτου. Ακολουθούντες όλην αυτήν την μακραίωνον διαδρομήν ευκόλως αντιλαμβανόμεθα διατί το Ελληνικόν Αλφάβητον δεν είναι δυνατόν να προέρχεται εκ του Φοινικικού, του οποίου ουδέν φιλολογικόν ή άλλο τι έργον σώζεται.
Πέραν, όμως, όλων αυτών αξιοπρόσεκτοι είναι αι αντιφάσεις των αρχαιολόγων, οι οποίοι κατατάσσουν τον Δίσκον της Φαιστού εις την εποχήν της ακμής της Γραμμικής Γραφής Β`. Ενώ υπάρχουν και δυο αινίγματα. Το πρώτον έχει να κάμη με την εύρεσιν κεραμεικών με εγχάρακτα ελληνικά γράμματα εις το σπήλαιον του κύκλωπα, χρονολογούμενα περί το 5.300 π.Χ., ότε κατά τους `ειδικούς` ινδοευρωπαϊστάς δεν υπήρχον καν Έλληνες! Το δε δεύτερον άπτεται της ξυλίνης πινακίδος του Δισπηλιού (5.260 π.Χ.). Τι, τέλος πάντων, έγραφε και δεν μας το εξήγησεν ποτέ ο καθηγητής κ. Χουρμουζιάδης. Κι ακόμη πώς κατεστράφη. Επ` αυτού το Ελληνικόν κράτος τηρεί σιγήν ιχθύος διακομματικώς.
Αι `Προαλφαβητικαί Ελληνικαί Γραφαί` είναι ένας ευσύνοπτος οδηγός εις την Ιστορίαν των προϊστορικών μας γραφών. Των οποίων όποιος αρνείται την Ελληνικότητα, μάλλον, είναι ενεργούμενον σκοτεινών κέντρων εξουσίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
