Μονολεκτικοί τίτλοι. Επτά από αυτούς τα θανάσιμα αμαρτήματα. Και μερικά άλλα. Ως το τριάντα. Οι ιδιότητες της γυναίκας που ήταν ο κόσμος. Ο μόνος αφηγητής. Ένας ημερολογιακός μήνας. Ο κατορθωμένος κόσμος σε μια συνέχεια επιστολών. Ο ψεύτικος χρόνος. Μια ιδρυτική πράξη. Από έναν.
Εν αρχή ην το Πιο νύχτα δε γίνεται (Οξύ, 2011), που με άδραξε. Συλλογή ποιητικών πεζογραφημάτων. Αλληγορική, συνάμα και σαρωτική παρείσφρηση της φαντασίας, του ασύνειδου και του ονείρου, δίχως λογικό έλεγχο, στην αισθητοποίηση του όλου, που είναι η ζωή, ο κόσμος και ο έρωτας. Μειγνύονται εδώ, μα και σε ολόκληρο το φάσμα της τετραλογίας, αντικείμενα, πρόσωπα και νοήματα μέσα από τολμηρά, ενίοτε οξύμωρα ζεύγη λέξεων, που ανασύρουν συνειρμούς και πλάθουν εικόνες υπερβατικές. >>>
