Σήμερα σημασιολογικά εξελίχτηκε ως λέξη, ιδίως στις εξαγγελίες των διάφορων συνδικαλιστών που υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα και τις πλούσιες αποδοχές των απίθανων συντεχνιών τους, και αρνούμενοι την οποιαδήποτε αναπτυξιακή ή εκσυγχρονιστική λογική, την μετάλλαξαν δίνοντάς της τον ακόλουθο ορισμό: «Εμείς να παίρνουμε τις αυξήσεις που πάντα θα πρέπει να δικαιούμαστε, και η χώρα ας πάει στα τσακίδια…» Τη λέξη αφήγηση, πάλι, την περίλαβαν κυρίως διανοούμενοι και δημοσιογράφοι. >>>
Φεύγω, αλλά θα ξανάρθω είναι ο τίτλος της συλλογής κειμένων της Αρχοντούλας Διαβάτη στον οποίο η ίδια συνειδητά προσθέτει τον παραπλανητικό, σε πρώτη ανάγνωση, υπότιτλο χρονογραφήματα. Η συγγραφέας, έχοντας ήδη δύο βιβλία πίσω της (Στη μάνα του νερού, λογοτεχνικό χρονικό, και Το αλογάκι της Παναγίας, μυθιστορίες), συγκεντρώνει σ' αυτές τις εκατό και κάτι σελίδες τα τριάντα οκτώ αφηγήματα που, αρκετά πυκνά, με περιοδικότητα σχεδόν δεκαημέρου δημοσίευσε στα ηλεκτρονικά περιοδικά book press κυρίως αλλά και στο Φρέαρ, και αλλού. >>>
