Η νουβέλα του με τον τίτλο 360 υπαγορεύει μια κίνηση τριακοσίων εξήντα μοιρών, όπως αυτή των δεικτών του ρολογιού που υποβάλλει τη δωδεκάωρη εξέλιξη αλλά και την κυκλική πορεία του χρόνου. Από την άλλη, υποδεικνύει το σχήμα κύκλου που διέπει την αφήγηση, καθώς το κείμενο ξεκινά από το κεφάλαιο 1, όπου ένα ταξί προσκρούει πάνω σε έναν πεζό και τον σκοτώνει, και τελειώνει με το κεφάλαιο 1, όπου η ίδια πράξη εξηγείται πιο αναλυτικά και διευκρινίζεται. >>>
Η, μπορχικής έμπνευσης και καταγωγής, καταπληκτική νουβέλα του Αχιλλέα Κυριακίδη προκαλεί αναγνωστικά, υλοποιεί λογοτεχνικά και υιοθετεί λεπτομερειακές παραμέτρους τέτοιες, που αν ξεφύγουν της προσοχής, σαφέστατα η πρόσληψη είναι λειψή. Πράγματι, ένα τροχαίο ατύχημα κινητοποιεί νύχτα στο γραφείο του έναν συγγραφέα, ο οποίος έχει να διαχειριστεί ένα μεσόκοπο ζευγάρι με τον γιο τους, έναν ταξιτζή με την Αυστριακή γυναίκα του, μια ψυχαναλύτρια, η οποία το ίδιο βράδυ δίνει διάλεξη για τη μελαγχολία, και έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται, είναι το θύμα. >>>
Ένα από τα ωραιότερα φετινά μυθιστορήματα ήταν αυτό του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, με τίτλο Το ελάχιστο ίχνος (εκδ. Ροδακιό). Σε αυτό παρακολουθούμε τις παράλληλες ιστορίες δύο ανθρώπων, που η μοίρα τούς επεφύλλασε αλλόκοτο παιχνίδι. Ο Αυγουστίνος, νόθο παιδί, καρπός της ένωσης μιας παραμάνας και του πλούσιου εφήβου γιου, τον οποίο αυτή μεγάλωσε, απάγεται υπό μυστήριες συνθήκες και «ανταλλάσεται» με το ασθενικό βρέφος ενός ζευγαριού από την επαρχία. >>>
