Σε παλαιότερη συνέντευξή της η Μονρό είχε ομολογήσει πως κάποιες μεταγενέστερες αναθεωρήσεις που έκανε σε μια ή δυο προτάσεις παλαιότερων κειμένων της ήταν ατυχείς, γιατί δεν ταίριαζαν στο ύφος και τον ρυθμό του παλαιού κειμένου. Στις μεταγενέστερες εκδοχές οι ήρωες εμφανίζονται μεγαλύτεροι σε ηλικία, ωριμότεροι, το τέλος γίνεται πιο αμφίσημο, ο λυρισμός εντονότερος. Η συγγραφέας απέδωσε την τάση της ... >>>
Ο Ian McEwan είναι αρκετά δημοφιλής και στους Έλληνες αναγνώστες. Το βιβλίο του Χαμένο παιδί (εκδ. Πατάκη, μτφρ. Κατερίνα Σχινά), ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία που έγραψε , προς το τέλος της δεκαετίας του ’80. Γεμάτο λυρισμό αποπειράται να εξερευνήσει τον ψυχισμό ενός πατέρα όταν αυτός χάνει, σε μια στιγμή απροσεξίας, τη μικρή του κόρη. Το παιδί απάγεται, το ζευγάρι αποξενώνεται και ο καθένας του ακολουθεί μια προσωπική διαδρομή μέσα από την οποία θα διαχειριστεί το πένθος του. >>>
Επιπλέον, αυτή η καινούργια της δουλειά μας επιτρέπει να κάνουμε μια γενικότερη εκτίμηση των μοτίβων της σκέψης της: Το 1996, στην εισαγωγή μιας συλλογής διηγημάτων της, είχε γράψει πως αρχίζει να διαβάζει ένα βιβλίο «από οποιοδήποτε σημείο και προχωράω προς όποια κατεύθυνση τύχει. Μάλλον δεν διαβάζω για να μάθω το τι θα συμβεί». Παρότι είναι βέβαιο πως την ενδιαφέρει η πλοκή, για εκείνη η εμπειρία της ανάγνωσης δεν είναι γραμμική, και δεν μοιάζει με κάποιο «δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις... >>>
