`Το κλάμα`:
Και όμως
το κλάμα της γης μας
είμαστε εμείς.
Στην αρχή πορείες
διαγράφουν οι νότες
κι όλοι πια περιμένουν
χαράς συγχορδίες.
Μα κι αυτές οι σάλπιγγες
που ηχούν στο βάθος
στο τέλος θα σβήσουν
γιατί
καταφθάνει εκείνο το κλάμα
ποταμός κρυφών δακρύων
από τις άρπες των αγγέλων
του ουρανού.