Ο τίτ­λος του βι­βλίου (γ(ρ)ια Παι­διά) ανα­φέ­ρε­ται στους δύο κυ­ρί­αρ­χους λό­γους γύ­ρω από την παι­δι­κή ηλι­κία. Ο πρώ­τος λό­γος πα­ρου­σι­ά­ζει τα παι­διά ως εγ­γε­νώς άγρια και απεί­θαρ­χα που γι αυτό πρέ­πει να κοι­νω­νι­κο­ποι­η­θούν. Σύμ­φω­να με το δεύ­τε­ρο τα παι­διά είναι αγνά, αθώα, ευά­λω­τα και χρή­ζουν φρο­ντί­δας και προ­στα­σί­ας. Οι αντι­φα­τι­κές αυτές πε­ποι­θή­σεις είναι δι­ά­χυ­τες και στις λο­γο­τε­χνι­κές ανα­πα­ρα­στά­σεις της παι­δι­κής ηλι­κί­ας. Με αυτή την αφε­τη­ρία επι­χει­ρού­με την ανά­λυ­ση λό­γου τρι­ών δη­μο­φι­λών μυ­θι­στο­ρη­μά­των με ήρω­ες παι­διά (Ο ρχο­ντας των μυ­γών του Γ. Γκόλ­ντινγκ, Τη νύ­χτα που βα­σί­λε­ψαν τα παι­διά του Μ. Λε­ντε­ρίκ, και Πά­ντυ Κλαρκ, χα χα χα του Ρ. Ντό­υλ). Προ­κει­μέ­νου να με­λε­τή­σου­με πώς πα­ρου­σι­ά­ζε­ται η παι­δι­κή ηλι­κία και να εξε­τά­σου­με πώς οι ανα­πα­ρα­στά­σεις αυτές επι­βε­βαι­ώ­νουν, αμ­φι­σβη­τούν ή ανα­σκευ­ά­ζουν τις κυ­ρί­αρ­χες θε­ω­ρί­ες κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης, χρη­σι­μο­ποι­ού­με τα εν­νοι­ο­λο­γι­κά ερ­γα­λεία της νέ­ας κοι­νω­νι­ο­λο­γί­ας της παι­δι­κής ηλι­κί­ας. Στό­χος μας δεν είναι απλώς να ανα­γνω­ρί­σου­με με ποι­ον τρό­πο τα κεί­με­να συν­δι­α­λέ­γο­νται με τις θε­ω­ρί­ες, αλ­λά κυ­ρί­ως να κα­τα­δεί­ξου­με ότι οι ανα­πα­ρα­στά­σεις για την παι­δι­κή ηλι­κία δεν είναι ουδέ­τε­ρες, αλ­λά πα­ρά­γουν και ανα­πα­ρά­γουν σχέ­σεις εξου­σί­ας.