Ένα μυθιστόρημα που πλέκει τη δύναμη της αγάπης με την αθανασία της ψυχής και τον υλικό κόσμο με τη διάσταση του επέκεινα. Μια αφαιρετική προσέγγιση της αιωνιότητας της ψυχής σε αφήγηση καθημερινότητας με βιωματικούς όρους.
Ο Γιωργής, πρόσφυγας απ` την καταστροφή της Σμύρνης, μαζεύει τα κομμάτια της ζωής του και ξαναρχίζει απ` την αρχή στην αφιλόξενη και υπεροπτική Αθήνα. Στέκεται ξανά στα πόδια του και δημιουργεί την καινούργια ευημερία του.
Στα σαράντα οχτώ του, παντρεμένος με δυο παιδιά, τον βρίσκει ο θάνατος, αφού έχει ζήσει τον παράφορο παράνομο έρωτά του με τη Μαρίκα.
Ο Γιωργής δεν χάνεται. Δεν ακολουθεί το δρόμο των ψυχών, αλλά στοιχειώνει στο ενδιάμεσο του επέκεινα. Σ` αυτό το καθαρτήριο των ψυχών.
Στα ταξίδια των μονολόγων του, ο στοιχειωμένος Γιωργής ανακαλεί και αξιολογεί τις ανθρώπινες αξίες και απαξίες: τη φιλία, τον έρωτα, την ιδιοτέλεια και τις κοινωνικές συμβάσεις.
Τα ταξίδια του Γιωργή μπλέκονται και συνδέονται με τα ιστορικά γεγονότα των αρχών του 20ού αιώνα, αλλά και με αλλόκοτες φιγούρες στα όρια των λαϊκών θρύλων.
Η αφήγηση του Γιωργή και οι διάλογοι των ηρώων διαχέουν τη γλαφυρότητα, την αθωότητα και τη γοητεία της γλώσσας και των εκφράσεων των Ελλήνων της ιωνικής γης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]