Τούτος ο τόμος έρχεται, με καθυστέρηση σχεδόν είκοσι ετών, να καλύψει ένα βασικό κενό των καβαφικών εκδόσεων. Είχε αρχίσει να τυπώνεται το 1965 σε μικρότερο σχήμα -ως φιλολογικό παράρτημα της δίτομης χρηστικής μου έκδοσης των 154 `αναγνωρισμένων` Ποιημάτων (1896-1918 και 1919-1933) του Καβάφη- μα εγκαταλείφθηκε μετά τον Απρίλιο 1967, για λόγους που δεν έχουν πια δημόσιο ενδιαφέρον. Αρκεί, νομίζω, να προσθέσω πως το κείμενο (χωρίς τις Σημειώσεις, που δεν είχαν ολοκληρωθεί) ήταν ήδη στοιχειοθετημένο και σελιδοποιημένο· μάλιστα είχαν τυπωθεί και δύο δεκαεξασέλιδα, αντίτυπα των οποίων διατηρώ στο αρχείο μου, μαζί με τα τυπογραφικά δοκίμια των υπόλοιπων σελίδων, κυρίως ως μνημόνια της αγόγγυστης γενναιοφροσύνης του Νίκου Καρύδη.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με το εκδοτικό πρόγραμμα του `Ίκαρου`, δόθηκε αυτονόητη προτεραιότητα στην φιλολογική επεξεργασία του τόμου με τα 75 Ανέκδοτα Ποιήματα (1882-1923), ο οποίος εκδόθηκε απρόσκοπτα τον Δεκέμβριο 1968. Μια πρότασή μου για χρηστική έκδοση Ανέκδοτων και Αποκηρυγμένων σε ένα τόμο, γύρω στα 1970, φρονίμως αναβλήθηκε επ` αόριστον. Αντιθέτως, περίπου μία δεκαετία αργότερα -όταν, με την προοπτική των πενηντάχρονων του θανάτου του Καβάφη ανατέθηκε στην Δρα Renata Lavagnini η `διπλωματική` έκδοση των Ατελών Ποιημάτων (1918-1932), και προγραμματίστηκε η `φιλολογική` έκδοση των 154 Ποιημάτων (1897-1933)- ασυζήτητα αποφασίστηκε να προηγηθεί η σημερινή αυτοτελής `κριτική` έκδοση των Αποκηρυγμένων. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
